รีวิว Princess Mononoke เจ้าหญิงจิตวิญญาณแห่งพงไพร

ซึ่ง”Princess Mononoke” เวอร์ชันนี้ได้รับการขนานนามอย่างดีและรอบคอบด้วยพรสวรรค์ด้านการร้องที่มีพรสวรรค์ รวมถึง Billy Crudup เป็น Ashitaka, Claire Danes เป็น San, Minnie Driver เป็น Eboshi, Gillian Anderson เป็น Moro, Billy Bob Thornton เป็น Jigo และ Jada Pinkett-Smith รับบทเป็น โทกิ ผู้หญิงทำงานทั่วไปในหมู่บ้าน

มีละครเรื่องนี้เสริมด้วยมนุษยนิยมอย่างลึกซึ้งของมิยาซากิ ซึ่งหลีกเลี่ยงความเรียบง่ายทางศีลธรรมที่เข้าใจง่าย มีฉากที่น่าทึ่งที่ซานและอาชิทากะที่ตกหลุมรักกันตกลงกันว่าไม่สามารถดำเนินชีวิตของกันและกันได้จริงๆ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องให้อิสระซึ่งกันและกัน

และพบกันเป็นครั้งคราวเท่านั้น คุณจะไม่พบเรื่องราวความรักของฮอลลีวูดมากมาย (แอนิเมชั่นหรืออย่างอื่น) ที่เป็นปรัชญา “Princess Mononoke” เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมและเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมและเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่ดีที่สุดแห่งปี และข้อมูลบางส่วนของฉันมาจากหนังสือเล่มใหม่อันทรงคุณค่า “Hayao Miyazaki: Master of Japanese Animation” โดย Helen McCarthy (Stone Bridge Press, 18.95 เหรียญ)

ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นงานส่วนตัวที่สุดของมิยาซาเกะ เห็นได้ชัดว่าเป็นการออกแบบที่จริงจัง ตั้งอยู่ในห้วงจินตนาการที่ผสมผสานเวลาของเทพเจ้าโบราณ (แบบชินโต เทพเจ้าแห่งสถานที่ และธรรมชาติ) เข้ากับการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์และการมาของโลหะการและสงคราม โลกไม่สมดุล และความขัดแย้งอันห่างไกลระหว่างอุตสาหกรรมกับธรรมชาติได้ทำร้ายเทพเจ้าองค์หนึ่งแห่งป่า ซึ่งจากนั้นก็ถูกฆ่าโดยเด็กทหารยามขณะที่มันอาละวาดเข้าไปในพื้นที่เพาะปลูกที่เขาดูแลอยู่ ความชั่วร้ายที่ควบคุมมันได้ถ่ายทอดมาสู่เขา

เริ่มต้นการปฏิวัติอย่างช้าๆ และเขาต้องเดินทางไปยังจุดกำเนิดของความขัดแย้งเพื่อค้นหาวิธีรักษาตัวเองและบังเอิญในขณะที่เขาจะเรียนรู้เพื่อพยายามคืนสมดุล แต่นี่ไม่ใช่นิทานที่เรียบง่าย เขาพบว่ามีตัวละครอื่นๆ อยู่ในการเล่น และทุกคนก็มีความดีและความชั่ว

และไม่มีความสมดุลที่ง่ายดาย เจ้าหญิง (ฮิเมะ) แห่งเรื่องเป็นมนุษย์ลึกลับที่ได้รับการเลี้ยงดูมาโดยหมาป่า (ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งป่าที่ทรงพลัง ชวนให้นึกถึงตำนาน Amerindian Coyote เล็กน้อย) ซึ่งกลายเป็นทั้งพันธมิตรและศัตรูของเขา เรื่องราวไม่ง่ายที่จะเข้าใจ มีองค์ประกอบที่เป็นตำนานของญี่ปุ่นมากมาย แต่ถึงกระนั้น ก็เป็นผลงานของจินตนาการอันเป็นเอกลักษณ์ของมิยาซากิ และไม่ได้มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้เรียบง่ายหรือมีความละเอียดรอบคอบ

ในอนิเมชั่นนั้นน่าตื่นเต้นและแปลกตา ด้วยองค์ประกอบใหม่ๆ แม้กระทั่งสำหรับ Miyazake และถือเป็นการออกเดินทางครั้งใหม่สำหรับสไตล์ที่คุณจะได้เห็นในภาพยนตร์เรื่องต่อไปของเขา Sen to Chihiro – ธรรมชาติมากขึ้น ดุร้ายยิ่งขึ้น อัดแน่นไปด้วยองค์ประกอบจากตำนานและคติชนของญี่ปุ่น

และยังคงแนวโน้มที่จะเป็นส่วนตัวมากขึ้น เกี่ยวข้องกับจริยธรรมและลักษณะนิสัย และไซไฟน้อยลง มีตัวละครที่ได้รับการพัฒนามาอย่างดีอย่างน้อยครึ่งโหลในเรื่องราว และแอนิเมชั่นของพวกมันก็ยอดเยี่ยมในการแสดงตัวละครที่ละเอียดอ่อน

ซาวด์แทร็กดั้งเดิมของญี่ปุ่นมีการร้องเพลงที่น่าทึ่งและดึงเอาความสามารถที่ดีที่สุดบางส่วนที่มีให้สำหรับเสียง – ในญี่ปุ่น Miyazake เป็นที่รู้จักในระดับสากลและนี่เป็นผลงานชิ้นเอกที่สร้างขึ้นอย่างพิถีพิถัน โทรทัศน์ของญี่ปุ่นบันทึกการผลิตจำนวนมาก การแปลภาษาอังกฤษดึงความสามารถที่ดีบางอย่างเข้ามา แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะ “ไม่เข้าใจ” ค่อนข้างเข้มข้นเท่าทีมงานชาวญี่ปุ่น

หากคุณไม่เคยเห็น Miyazake มาก่อน ลองดู (แต่อาจดูที่ Sen ถึง Chihiro ก่อน หรือแม้แต่ Laputa หรือ Kiki’s Delivery Service เพื่อการแนะนำงานของเขาที่ง่ายและสะดวกขึ้น) บางคนบอกว่าเขาเป็นดิสนีย์ของญี่ปุ่น แต่ฉันไม่ชอบแบบนั้น งานของเขามีความลึกซึ้งและซับซ้อนเกินกว่าจะน่ารักแบบดิสนีย์ ไม่มีแอนิเมชั่นอื่นเหมือนมัน นี่เป็นงานสำหรับผู้ใหญ่จริงๆ: เด็ก ๆ อาจชอบภาพบางส่วน แต่ฉันสงสัยว่าเด็กที่อายุต่ำกว่าวัยรุ่นหลายคนจะไม่ทราบว่ามันคืออะไร และแม้แต่ผู้ใหญ่ก็จะได้รับประโยชน์มากขึ้นทุกครั้งที่คุณเห็นมันอีกครั้ง ถ้าหากชื่นชอบการรีวิวของเรา ทุกท่านสามารถติดตามการรีวิวของเรา แบบไม่ขาดช่วงได้ที่ รีวิวการ์ตูน